Program RFEM umożliwia wykorzystanie specjalnego przegubu liniowego do modelowania specjalnych właściwości połączenia między płytą żelbetową a ścianą murowaną. Ogranicza to przenoszone siły połączenia w zależności od określonej geometrii. Zgadnij dobrze: Oznacza to, że materiał nie może być przeciążony.
Program tworzy wykresy interakcji, które są stosowane automatycznie. Reprezentują one różne sytuacje geometryczne i można je wykorzystać do określenia prawidłowej sztywności.
Obszerna baza danych materiałów o prawie wszystkich kombinacjach kamienia i zapraw dostępnych na rynku austriackim (asortyment jest stale poszerzany, również dla innych krajów)
Automatyczne określanie wartości materiałów zgodnie z Eurokodem 6 (ÖN EN 1996‑X)
Definition wandartiger TrägerBemessung mit dem Add-On Betonbemessung möglich
Tabelaryczne przedstawianie oddziaływań kondygnacji, znoszenia międzykondygnacyjnego oraz punktów środkowych masy i sztywności, jak również sił w ścianach usztywniających
Oddzielne wyświetlanie wyników dla obliczeń stropu i usztywnień
Dostępne typy fundamentów:Płyta fundamentowa z czystego materiału (opcjonalnie bez zbrojenia)
fundament kielichowy z powierzchniami gładkimi
fundament kielichowy z powierzchniami dyblowymi
Fundament blokowy z gładkimi ścianami kielicha
fundament blokowy z powierzchniami dyblowymi
Wymiarowanie zgodnie z EN 1992-1-1 i EN 1997-1
Dostępne są następujące załączniki krajowe do Eurokodu 2 i Eurokodu 7:
DIN EN 1992-1-1/NA/A1:2015-12 | DIN EN 1997-1/NA:2010-12
ÖNORM B 1992-1-1:2018-01 | ÖNORM B 1997-1:2007-11
DK EN 1992-1-1/NA:2013 | DK EN 1997-1/NA:2007
BDS EN 1992-1-1:2005/NA:2011 | BDS EN 1997-1:2005/NA:2012
SFS EN 1992-1-1/NA:2007-10 | SFS EN 1997-1/NA:2004-01
NF EN 1992-1-1/NA:2016-03 | NF EN 1997-1/NA:2006-09
UNI EN 1992-1-1/NA:2007-07 | DIN EN 1997-1/NA:2005-01
NEN EN 1992-1-1 C2:2011/NB:2016-11 | NEN EN 1997-1+C1:2012/NB:2012
PN EN 1992-1-1/NA:2010 | PN EN 1997-1/NA:2005-05
STN EN 1992-1-1/NA:2008-06 | STN EN 1997-1/NA:2005-10
SIST EN 1992-1-1:2005/A101:2006 | SIST EN 1997-1/NA:2006-03
UNE EN 1992-1-1/NA:2013 | UNE EN 1997-1:2010
EN 1992-1-1/NA:2008 | Svensk EN 1997-1:2005/AC:2009
CSN EN 1992-1-1/NA:2016-05 | ČSN EN 1997-1/NA:2014-06
BS EN 1992-1-1:2004/NA:2005 | PN-EN 1997-1:2004
TKP EN 1992-1-1:2009 | TKP EN 1997-1:2009
CYS EN 1992-1-1:2004/NA:2009 | CYS EN 1997‑1/NA:2004
Oprócz załączników krajowych wymienionych powyżej, można również zdefiniować konkretną NA, stosując wartości graniczne i parametry zdefiniowane przez użytkownika.
Automatyczne obliczanie decydującego obciążenia z przypadków obciążeń
Specyfikacja dodatkowych sił podporowych
Określenie propozycji zbrojenia dla dolnego i górnego zbrojenia płytowego z uwzględnieniem najkorzystniejszej kombinacji maty i prętów zbrojeniowych
Indywidualne dostosowanie propozycji zbrojenia
Wyniki zbrojenia fundamentu na szczegółowych rysunkach zbrojenia
Wyniki wyświetlane w tabelach i graficznie
Wizualizacja fundamentu, słupów i zbrojenia w renderowaniu 3D
Obliczenia przeprowadza się krok po kroku poprzez obliczenie wartości własnych idealnych wartości wyboczenia dla poszczególnych stanów naprężeń oraz wartości wyboczenia dla jednoczesnego wpływu wszystkich składowych naprężeń.
Analiza wyboczenia opiera się na metodzie naprężeń zredukowanych, polegającej na porównaniu działających naprężeń ze stanem granicznym naprężenia zredukowanym z warunku plastyczności VON MISESA dla każdego panelu. Obliczenia opierają się na jednym globalnym współczynniku smukłości, określonym przez całe pole naprężeń. Z tego względu pominięto obliczanie pojedynczego obciążenia i późniejszego scalania przy użyciu kryterium interakcji.
W celu określenia zachowania wyboczeniowego płyty, podobnego do zachowania pręta wyboczeniowego, moduł oblicza wartości własne idealnego wyboczenia płyty przy użyciu dowolnie założonych krawędzi podłużnych. Następnie przyjmuje się współczynniki smukłości i współczynniki redukcyjne zgodnie z EN 1993-1-5, rozdz. 4 lub Załącznik B lub DIN 18800, Część 3, Tabela 1. Obliczenia są następnie przeprowadzane zgodnie z rozdziałem EN 1993-1-5. 10 lub DIN 18800, część 3, równ. (9), (10) lub (14).
Płyta usztywniająca jest dyskretyzowana na elementy czworoboczne lub, w razie potrzeby, trójkątne. Każdy węzeł elementu ma sześć stopni swobody.
Składowa zginania elementu trójkątnego opiera się na elemencie LYNN-DHILLON (II Konf. Macierz Met. JAPONIA – USA, Tokio) według teorii zginania Mindlina. Membrana oparta jest jednak na elemencie BERGAN-FELIPPA. Elementy czworoboczne składają się z czterech elementów trójkątnych, bez wewnętrznego węzła.